De zeeklassen: verslag 2

Onder een min of meer prachtige sterrenhemel trokken we gisterenavond nog de duinen in! Een tocht door het donker want niemand mocht een zaklamp meenemen. Het was de bedoeling om te tonen dat onze ogen zich zouden aanpassen aan het donker! Indien we dan ook nog onze oren zouden gebruiken, konden we ons perfect oriënteren in de duinen. Een test moest uitmaken of dit werkelijk waar was!

Het moet gezegd worden…..zo’n stille groep (hm…hm…hm…) hebben we in al die jaren zeeklassen nog niet meegemaakt! Bijna muisstil trokken we richting duinen. Een tocht van ongeveer 1 km tot onze plaats van bestemming. Daar werden de kinderen één voor één de duinen ingestuurd. Onderweg zouden ze, indien ze goed liepen, iemand tegen komen van de begeleiders. Telkens zouden ze verder op weg geholpen worden om uiteindelijk de zee te bereiken. Voor sommige kinderen werd deze tocht écht een beproeving! Plots gingen de wildste verhalen hun eigen leven leiden. Het was leuk om ze zo op een afstand bezig te horen!

Meester Jan ging op het strand staan……juf Steffi op de duintop……en juf Kim en Steven bleven bij het vertrekpunt staan. Daar gingen ze….zo alleen in het donker! Nu ja donker? Spijtig genoeg gooide de maan wat roet in het eten! Veel te licht dus naar onze goesting! Zo snel lopen als ik kan….dachten sommigen! Anderen stapten heel traag door het mulle zand! Bijna niemand keerde op zijn of haar stappen terug! Schitterend! Iedereen slaagde erin om zonder kleerscheuren het strand te bereiken. Tot slot wandelden we langsheen de zee terug naar ons paviljoen! Aan ons paviljoen aangekomen had juf Christel de gang helemaal uitgeveegd en alle schoenen mooi op een rijtje geplaatst. Dit was echt al nodig na nog geen dag aan zee te vertoeven!

De eerste nacht verliep vlekkeloos. Na enkele duidelijke afspraken sliep iedereen na ongeveer een kwartiertje! Ja ja….een kwartiertje! Prachtig was dat! Iets voor 07.30u werden we gewekt door muziek! Niemand….maar dan ook niemand maakte iemand anders vroeger wakker! Zalig was dat en een dikke pluim op de hoed van onze groep! Zo’n drie kwartier later schoven we aan bij een lekkere ontbijttafel!

Na het lekkere ontbijtbuffet werden we deze morgen tot piraat gebombardeerd. Iedereen moest zijn of haar piratenkledij aantrekken voor een hele dag!  Elke groep moest nu een aantal opdrachten afwerken: een eigen schatkist maken, een eigen vlag ontwerpen en schilderen en een eigen strofe van het piratenlied schrijven. Spannend was dat! Wie uitblonk in een opdracht kreeg telkens een aantal goudstukken ter beschikking! Door al die hevigheid en piratenstreken bleek het al snel middag te zijn! Aan tafel dus! Lekkere smosjes kaas, ham, salami, tonijn of kip stonden ons op te wachten. In geen tijd was die maaltijd verorberd!

Als échte stoere piraten trokken we ook richting duinen. Daar kwamen we gevaarlijke galjoenen en andere piraten tegen. Er werden 7 kampen gemaakt en het was de bedoeling om zoveel mogelijk geld vanuit het basiskamp over te brengen naar het eigen kamp. Wie onderweg aangetikt werd, kon zijn geld verliezen. Een heuse strijd werd geleverd in de duinen van Bredene. Het zand stoof omhoog en slierten helmgras dwarrelden in de lucht. Wat een veldslag!

Eerder trokken we nog richting strand voor het zandkastelenspel. Elke groep maakte een zo hoog mogelijk zandkasteel. Het zandkasteel moest mooi en stevig zijn en de eigen vlag werd bovenop het zandkasteel geplaatst! Dan kwam de bestorming….het enteren van de zandkastelen. Normaal gezien moesten de kastelen dan bekogeld worden door de andere groepjes. Wie de vlag kon omver kon werpen zou 100 punten krijgen, een toren kreeg 50 punten, enz. Het zou een ware zeeslag worden! Plots kreeg één van de hoofdpiraten een ander idee. We konden ook de kracht van de zee misschien wel eens testen? Piraten moeten immers op alles voorbereid zijn!

De vlaggenstok werd op het zandkasteel geplaatst en de zee zou beslissen welk zandkasteel het sterkst was. De strijd barstte in alle hevigheid los! Zandmuren werden opgetrokken, diepe greppels werden gegraven, de garnalen en krabben vlogen in het rond. De zilvermeeuwen zochten een andere plaats op en de honderden toeristen keken toe vanop een afstand. Gelukkig maar….want met dat naaktstrand in de buurt!? 

Onze zandkastelen waren ontzettend sterk. We moesten wachten…lang wachten…zelfs heel lang wachten. De zee was bang van onze zandkastelen en piratenvlaggen! De zee durfde niet zo ver te komen vandaag. De kracht van de zee moest het afleggen tegen onze ijzersterke burchten. Met gebrul en geschreeuw werd de overwinning gevierd.

Mogelijk dagen we de zee morgen nog eens een tweede keer uit. Wie weet, winnen we morgen opnieuw.

Na de zandgevechten zijn we terug naar ons paviljoen gewandeld en mochten we genieten van een welverdiende douche. Het zand en zeewier maakte plaats voor een heerlijke shampoogeur. Om 18.30 u konden we dan weer onze benen onder tafel schuiven. Opnieuw zeer lekker eten: erwtensoep, worteltjes, gratin dauphinois, kip en champignonroomsaus! Smullen…smullen…smullen!

Om die overtollige kilo’s terug te verliezen zijn we vanavond nog even Bredene ingetrokken. We begonnen onze tocht via het duinenpad tot bovenop de hoogste duin van Bredene. Van hieruit hadden we een prachtig zicht op de Noordzee en het dorp van Bredene. We konden ook goed zien waar we gisterenavond onze ‘tocht door het donker’ hadden ingezet. Na een uurtje stappen was het stilaan tijd om ons bedje op te zoeken.

Morgen wacht ons immers een nieuwe, stralende dag! Het project “Zeewind” staat dan op ons programma. We zullen waarschijnlijk in twee groepen moeten werken. Zijn jullie ook zo benieuwd als wij?

Tot morgen dan zeker!?

De strandjutters